بازشناسی تمایز خیشومی-انسدادی در شرایط نامطلوب شنیداری

برای بهبود بازشناسی خودکار تمایزهای واجی می‌توان از سرنخ‌های درکی که شنوندگان برای بازشناسی طبیعی آنها در موقعیت‌های نامطلوب شنیداری مانند گفتار تلفنی یا نوفة محیط بکار می‌برند، استفاده نمود. در این پژوهش برای یافتن سرنخ‌های درکی مؤثر در بازشناسی طبیعی تمایز خیشومی-انسدادی در جفت‌‌رقم‌های «دو-نه» [do]-[noh] در شرایط نامطلوب گفتار تلفنی از آزمون‌‌های درکی استفاده شد. بررسی سیگنال آکوستیکی [no] نشان می‌دهد که سرنخ‌های گذر واکه‌ای و زمزمة خیشومی تحت تأثیر عوامل مختلف اختلال سیگنال قرار گرفته، به لحاظ آکوستیکی کاهش پیدا می‌کنند و سبب ابهام در درک خیشومی [n] می‌شوند. در شرایط مطلوب شنیداری دقت بازشناسی طبیعی [n] براساس تنها پارامتر زمزمة خیشومی درحدود 40 درصد است. اما با افزودن 10 میلی‌ثانیه از ابتدای گذرهای واکه‌ای به آن دقت بازشناسی به 96 درصد افزایش پیدا می‌کند. در گفتار تلفنی دقت بازشناسی طبیعی براساس زمزمة خیشومی 29 درصد و براساس هر دو پارامتر تنها 48 درصد است. به نظر می‌رسد عدم قطعیت و ابهام واژگانی شنونده به دلیل حذف یا کاهش اطلاعات آوایی در شرایط نامطلوب شنیداری از یک سو و گرایش درکی شنونده به سمت همخوان بی‌نشان [d] از سوی دیگر منجر به کاهش بازشناسی خیشومی [n] شده است. براساس نتایج، پارامتر آکوستیکی زمزمة خیشومی نقش مؤثری در بازشناسی طبیعی خیشومی در شرایط مطلوب یا نامطلوب شنیداری ندارد و تنها با افزودن اطلاعات گذر‌های سازه‌ای است که بازشناسی به طور معناداری افزایش پیدا می‌کند. بنابراین برای بازشناسی خودکار این کلمات لازم است اطلاعات زمانی و طیفی واکه‌های مجاور و گذرهای آنها بکار گرفته شود.